II. Dünya Savaşı’ndan bugüne uzanan 75 yıllık bir aşkın hikâyesi

Çok tatlı bir aşk hikâyesiyle karşılaşınca, üzerine yazmak ve sizinle paylaşmak istedim. “Vay be!” dedirten pek çok aşk hikâyesi okumuş, dinlemişizdir. Kavuşamayınca aşk oluyor ya hani, işte ben en çok yıllar yıllar sonra âşıkların bir araya geldiği hikâyeleri seviyorum. Kimine ne kadar saçma geliyorsa, bana da o kadar sümüklü sulu göz bir romantizm akıyor hikâyeden…

Geçenlerde karşılaştığım ve bugün yazmaya fırsat bulduğum bu hikâyenin başlangıcı II. Yerküre Savaşı’na dayanıyor. Âşıklar, 75 yıl sonra bir araya geliyor, birebir his mi bilemem olağan; lakin ikisinin de burnunun direğinin sızladığını okurken, fotoğraflara bakarken hissettim. Haydi gel de artık aşka inanma!

Aşk başlarken

II. Yerküre Savaşı’nın devam ettiği yıllarda Amerikalı bir genç er olan Robbins, Fransa’nın kuzeydoğusunda bulunan küçük bir kasabaya, Briey’e, vazifeye gönderiliyor. Robbins, 24’ünde o devirler. Burada tanıştığı 18 yaşındaki Fransız kızı Jeannine Ganaye ile arasında, yıllarca kalpte sürecek bir aşk filizleniyor. Evet, savaş soğuk bir gerçek olabilir. Tüm vücutları kaskatı kesmeye de yetebilir. Tekrar de serde gençlik var, kalp var, sonsuzluğa uzanacak aşk diye bir şey var. Bu türlü yazınca da insan daima yaşayacak, daima bulacak sanıyor doğal. Ne diyeyim, beni, bizi aşka böylesine güçlü inandıran romanlara da, sinemalara de aşk olsun…

Hikâyemize dönecek olursak, onlarınki birinci görüşte aşk… Onlar kalpleriyle görüp, savaşı bir yana bıraksa da, savaşın soğuk yüzü yalnızca iki ay müsaade veriyor yerküre gözüyle birbirlerini görmelerine. Bir gün Robbins’e, Mihver Devletlere karşı savaşmak için Şark Cephesi’ne gitmesi gerektiğinden sebep köyü çabucak terk etmesi söylendiğinde, ayrılığın üzerlerine bırakacağı gözü yaşlı vakitlerin dilimine çok süratli düşmüşler…

Tekrar de umut doluydular; her âşık üzere. Jeannine, Robbins’in bir gün döneceğine öylesine emindi ki, aralarındaki lisan anlaşmazlığına tahlil getirmek için İngilizce öğrenmeye başlamıştı bile. 1945’te savaş bitti; lakin Jeannine’nin umut ettiği üzere olmadı. Robbins, Jeannine’ye dönmek mahalline, fırın taburundaki hizmetiyle Amerika’ya döndü. Devletine hizmet etmeye devam edecekti…

Öbür hayatlar ve mucizeler

Sonra ikisi de diğer hayatlar yaşadı. Robbins, Lillian ile tanıştı. Lillian, 2015’te yani 92 yaşındayken ölene dek tam 70 yıl sürecek bir evliliğe imza attılar. Jeannine ise, tekrar âşık oldu ve 1949’da evlendi. 5 de evlat getirdi dünyaya…

Sonrasına ise, insanın geçmişinden gözlerinde şimşekler çaktıran anılarının verdiği mucize diyebiliriz. Evet, bir ömür diğer hayatlar yaşadılar. Fakat birinci görüşte aşk unutulmuyordu demek. Robbins, Jeannine ile tek hatırası olan siyah beyaz bir fotoğrafı daima sakladı. Sonra bir gün, Amerika’daki II. Yerküre Savaşı Gazileri hakkındaki belgesel için kendisiyle konuşmaya gelen Fransız gazetecilere, en hususî anısını, bu fotoğrafı da gösterdi. Onlara 75. Yıl anmaları için Fransa’ya gittiğinde, köye gidip Jeannine’yi bulmak istediğini söyledi. Bir yanı onu divaneler üzere görmek isterken, bir yanı onun ölmüş olma ihtimali ile üzgündü. Bu bu türlü ayakları yana basmayan bir âşıktan çok, yaşanmamış yılların aralarında görünmez biçimde asılı kalmış gerçekliğiyle aşkını unutmayan bir adamın bakışıydı.

Elbette bu türlü bir durum gazetecilerin çok ilgisini çekmişti. Velev Jeannine’nin izini de buldular. Jeannine, Robbins ile tanıştığı mahalden yalnızca 27 mil uzaklaşmıştı; bir huzurevinde yaşıyordu. Burada onlar için bir buluşma planladılar. Bu, sahiden bir mucizeydi…

Sonsuz buluşma

Jeannine ve Robbins’in yıllar yıllar sonra tekrar müsabakası, birbirlerini birinci gördükleri anın sonsuzluğa yansıması üzereydi. Görür görmez sarıldılar. Fotoğraflar ne kadar romantik, değil mi? Robbins’in, Normandiya’daki yıl dönümü kutlamalarına katılması gerektiğinden bu buluşma onlar için birkaç saatten ibaretti. Tekrar de bu sefer tekrar görüşeceklerine kelam vererek ayrıldılar…

Bilemiyorum, ya bugün ziyade romantik günümdeyim ya da bu türlü hikâyeler bana derininde pek çok şey hissettiriyor. Umarım, birlikte yaşayacak şık günleri vardır. Bunu en az onlar kadar kalpten istiyorum.

Evet siz ne düşünüyorsunuz?

Aşk sizce ne demek yazsanız ya bana. Tahminen onun üzerine de bir yazı çıkar…

Sevgimle

Damla Karakuş

*

Menşe: dailymail